Παραστασεις

Μέσα στο Booth βρίσκεται ένας άνθρωπος. Σε περιμένει. Δεν θα μπορεί να σε δει. Σε ακούει όμως. Eίναι εκεί, για να εκπληρώσει κάθε σου επιθυμία. Μην φοβηθείς να του ζητήσεις ότι θέλεις. Είναι εκεί για να προσφέρει τη χαρά. Το Booth είναι ένα δωμάτιο “peep show” στο οποίο εισέρχεστε μόνοι. Κρυμμένοι πίσω από ένα φυσικό εμπόδιο, παρατηρείτε, συνομιλείτε και ζητάτε από τον ερμηνευτή ότι επιθυμείτε να βιώσετε. Ανώνυμα και ανέπαφα, έχετε στην διάθεσή σας 30 λεπτά, έναν άνθρωπο και έναν ιδιωτικό χώρο για να αφήσετε ελεύθερη την φαντασία σας να σας οδηγήσει όπου εκείνη επιθυμεί.  

Το έργο μπορεί να παρουσιαστεί στα ελληνικά ή αγγλικά 

Σε έναν καταιγισμό από εγχειρίδια και οδηγίες χρήσης μάς προσφέρονται εύκολες και άμεσες λύσεις, παρακάμπτοντας την προσπάθεια που απαιτείται για την επίτευξη των στόχων μας — συχνά εις βάρος της ίδιας της εμπειρίας. Το έργο είναι μια τέτοια συντόμευση για ένα άτομο τη φορά και εκτελείται από δύο ‘ειδικούς’. Ο επισκέπτης εισέρχεται σε έναν χώρο μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας όπου κάθε ‘βήμα’ αντιστοιχεί σε επιλογή και η κάθε δράση σε επεξεργασία. Μπροστά στην ανέφικτη αποστολή να σωθεί ο κόσμος σε 20 λεπτά, το έργο επιχειρεί να διηθήσει και να αποτυπώσει όσα ατομικά ‘σώζουμε’ από τον κόσμο αυτό.

Το έργο μπορεί να παρουσιαστεί στα ελληνικά ή αγγλικά. 

Το "νάνι" είναι μια performance που εστιάζει στο νανούρισμα ως λειτουργία και τελετουργία. Το κοινό αρχικά γνωρίζει τον περφόρμερ και μετά από μία σύντομη πρακτική χαλάρωσης οδηγείται και ξαπλώνει σε αιώρες. Έπειτα ο περφόρμερ τραγουδάει νανουρίσματα από διαφορετικές περιοχές της Ελλάδας και του κόσμου καθώς και άλλα αυτοσχέδια που προκύπτουν στον ίδιο από τη σχέση που αναπτύσσει με το κοινό ενώ παράλληλα τους λικνίζει στο ρυθμό του τραγουδιού του. Πρόθεση, η ανάκληση της παιδικής μνήμης ή και το πρωτόγνωρο βίωμα του νανουρίσματος καθώς και η δημιουργία μιας έντονα προσωπικής εμπειρίας.

Η περφόρμανς ερευνά τις ανθρώπινες σχέσεις με μια πρόσκληση για χορό. Το έργο μετατρέπει το χώρο στον οποίο εξελίσσεται σε ένα άτυπο dance floor, όπου περφόμερ και θεατής έχουν το ελεύθερο να χορέψουν μαζί. Βασιζόμενοι στο σώμα και τη μουσική που δίνει ρυθμό, οι δύο παρτενέρ ανακαλύπτουν τρόπους που μπορούν να επικοινωνήσουν, να προσεγγίσει ο ένας τον άλλον, να έρθουν κοντά και να απομακρυνθούν. Η αλληλεπίδρασή τους αυτή, ενστικτώδης και αυτοσχέδια, δημιουργεί ένα σχεσιακό χορό μεταξύ τους, ο οποίος χρειάζεται την αφοσίωση και των δύο για να υπάρξει και να λειτουργήσει.

How to selfy - Αναφορικά με την φαινομενολογική αντίληψη του εαυτού

Μια θραυσματική ανάγνωση του σώματος με την μορφή παιχνιδιού. Ένα ιδιόμορφο 
πείραμα προς αναζήτηση της ιδανικής selfy. 
Μια ομάδα τεσσάρων συμμετεχόντων συναντά το λεξιλόγιο της περφόρμανς ''selfy''. Με την καθοδήγηση του καλλιτέχνη καλούνται να δημιουργήσουν ψηφιακά γλυπτά, στο εσωτερικό ενός ιδιόμορφου εργαστηρίου με πρωταρχικό υλικό το σώμα τους.

Το έργο πραγματεύεται τις δυναμικές των διαπροσωπικών σχέσεων και τους “εαυτούς” που οι άνθρωποι υιοθετούν στην καθημερινή τους ζωή, μέσα από τις έννοιες του οικείου, της εγγύτητας, του ευάλωτου και της αμοιβαίας έκθεσης. Μέσα από μια σειρά ερωτήσεων, παροτρύνσεων και στιγμιαίων αποφάσεων, ο θεατής καλείται να επιλέξει τι είδους συναισθηματική υπηρεσία επιθυμεί να του “σερβιριστεί”, ενώ ταυτόχρονα οι performers πρόθυμα ενσαρκώνουν διάφορους ρόλους ανάλογα με τις επιλογές του κοινού. Κεντρικός άξονας της παράστασης είναι το ερωτικό στοιχείο της ανθρώπινης επαφής — όχι μόνο με σεξουαλικούς ή αισθησιακούς όρους, αλλά και με τις ποιότητες της αγάπης και της δύναμης.

Το έργο μπορεί να παιχτεί στα ελληνικά ή αγγλικά 

Το έργο SKIN είναι μία ασφαλές συνθήκη για να εμπιστευτεί κανείς την ύπαρξη του στους άλλους. Συγκεκριμένα είναι μια παράσταση για ένα άτομο που λειτουργεί μέσα από την ενεργοποίηση των αισθήσεων της αφής και της ακοής. Ο/Η συμμετέχοντας κλείνει τα μάτια και οι τρεις περφόρμερς αντιμετωπίζουν το σώμα του/της ως πύλη αντίληψης, δίνοντας του την ευκαιρία να έρθει σε επαφή με μια εύθραυστη και ευαίσθητη μεριά του εαυτού του. Το έργο υπάρχει αποκλειστικά στην αντίληψη και φαντασία του κάθε συμμετέχοντα ο οποίος είναι και ο πρωταγωνιστής του. Με άλλα λόγια, το skin είναι ένα ταξίδι φροντίδας.

Tο έργο είναι συνθήκη συν-δημιουργίας ηθοποιού και θεατών μιάς και οι 12 θεατές αναπαριστούν τις διάφορες πραγματικότητες που προβάλλει πάνω τους ο ηθοποιός κατά τη διάρκεια της παράστασης. Ο Μάριος Ιωάννου με ένα μαγικό τρόπο χειρίζεται τις δράσεις και τις αντιδράσεις του κοινού και τις χρησιμοποιεί ως θεατρικό υλικό. Το στοιχείο της μεταμόρφωσης γίνεται μέσα σε πολύ λίγο χρόνο ο κοινός κώδικας επικοινωνίας της ομάδας. Οι διάφοροι χαρακτήρες που ενσωματώνει ο Ιωάννου εμπνέονται από πραγματικούς χαρακτήρες και έτσι υπάρχει ένας υποβόσκων σχολιασμός προς την κοινωνία, που οδηγεί τον ενεργό πια θεατή να δει τα πράγματα με νέο τρόπο.

Το έργο είναι στα ελληνικά.

Πώς ταξιδεύουμε ακίνητοι; Υπάρχει μαγικό χαλί; Πώς γίνεται ο γύρος του κόσμου σε τριάντα λεπτά; Τι θα συμβεί αν ακολουθήσεις μια οροσειρά, μια ακτογραμμή, ένα ποτάμι; Τι είναι δυνατόν να χαρτογραφηθεί και τι επιμένει αχαρτογράφητο; Υπάρχουν μαύρες τρύπες στον παγκόσμιο δορυφόρο; 

Στο παράδοξο πρακτορείο του Performance Shop, ο ξεναγός-περφόρμερ σας καλεί σε ένα ονειρικό ταξίδι, με υλικά την αφήγηση και την εικόνα. Οι τόποι της τουριστικής μυθοπλασίας διαπλέκονται με αυτούς της προσωπικής μνήμης και επιθυμίας σε μια συνάντηση κάθε φορά μοναδική, θολώνοντας τα όρια ανάμεσα σε αυτόν που ταξιδεύει και αυτόν που ταξιδεύεται. Aν όμως ο χώρος φαντάζει απέραντος, ο χρόνος μας είναι πεπερασμένος. 

Το έργο μπορεί να παρουσιαστεί στα ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά ή ισπανικά..

Η ηχητική εγκατάσταση της ομάδας t.a.a.g παίζει με την αμφισημία του όρου demos/Demos παραπέμποντας αφενός στα γνωστά demos της μουσικής βιομηχανίας και αφετέρου στον Δήμο –ένα ετερόκλητο σύνολο από φωνές. Ο κάθε θεατής έχει στη διάθεσή του ένα λέπτο για να αφήσει το δικό του φωνητικό ίχνος στο μικρόφωνο, συνεισφέροντας έτσι στο δημόσιο διάλογο και επαληθεύοντας τη καταστατική συνθήκη λειτουργίας ενός Δήμου: τη δημιουργία ενός ιδεατού χώρου όπου όλα μπορούν να ακουστούν, όλοι μπορούν να μιλήσουν. Καθώς δεν υπάρχει συγκεκριμένη θεματολογία, το κοινό καλείται με τρόπο αυθόρμητο να συμβάλλει σ’ αυτό τον διαρκώς επεκτεινόμενο καμβά από μονόλεπτες δηλώσεις.  

Για να ακούσετε τις φωνές του Δήμου, επισκεφτείτε: www.voicesofdemos.com